Değişik oyunları her daim sevmişimdir. Genel geçer oyun mekaniklerinin dışına çıkan, kimi zaman zorlama da olsa farklılık peşinde koşan oyunların sektörü her daim bir adım daha ileriye taşıdığını düşünüyorum.
Fakat yazdığım şu iki cümlenin sonucuna baktığımda pek de bu kafada oyun bulamadığım sanıyorum aşikar. Yine de dönem dönem piyasada farklı oyunlar kendisini gösteriyor ve Beholder da bu tarzdaki ilginç yapımlardan bir tanesi.
Büyük birader seni izliyor
Beholder, kelimenin tam anlamıyla Totaliter bir toplumu ve bu toplum içerisinde hükümet için çalışan bir karakterin hikâyesini anlatıyor. Özellikle George Orwell ve Aldous Huxley gibi yazarların yarattığı dünyalara aşina olanların kısa sürede yakalayabileceği ortam, özellikle karakterlerin siyah çizimleri ile yaratılmaya çalışılan Totaliter hükümet modelini olabildiğince oyuncuların omzuna yıkmış.
Ana karakterimizin adı Carl. Kendisi, hükümet tarafından, bodrum katında yaşadığı binada olan olayları takip etmekle görevlendirilen bir vatandaş… Buradaki “takip” kibarca casusluk yapmak anlamına geliyor. Bodrum kat bir anlamda üssümüz diyebilirim. Özellikle burada bulunan telefon çaldığında, iki elimiz kanda olsa bile bir şekilde açmamız gerekiyor zira arayan bir hükümet yetkilisi oluyor. Aramalar bazen bizi teftiş için olsa da genelde görev için geliyor.
Distopyanın koynunda
Dâhil olduğumuz apartmanda yaşayan ve kendi başlarına hareket eden bireyler bulunuyor. Genç, yaşlı, evli, bekâr… Her birinin kendisine has yaşam döngüsü bulunuyor. Hatta hemen hepsi, günün belirli saatlerinde apartmanın yanına yanaşan otobüse binmek suretiyle işe ya da gezmeye gidip geri geliyorlar. Biz mi? Bizim işimiz genelde onlar gittikten sonra başlıyor. Oyunda her karakterin kendisine ait bir apartman dairesi bulunuyor. Kendileriyle ya da başkalarıyla ilgili karakterler hakkında konuştukça bilgi alıyor ve bu bilgiler ışığında hareket ediyoruz.
Ekranın sağ tarafında bulunan sekmelerden birisinde, dönem dönem hükümet tarafından çıkarılan yasaklar bulunuyor. Görevler de genelde bu yasaklar ışında geliyor. Çıkan yasakları bir şekilde aşmaya çalışan apartman sakinleri de esas hedefimiz oluyor. Kendileri hakkında gereğinden fazla bilgi almak için illa ki evlerini ziyaret etmemiz gerekiyor; tabii onlar evde yokken.
Arka pencere
Görev tamamladıkça kazandığımız para ve şöhret puanları ile farklı oranda açıyı gözlemleyebilen casus kamerası satın alabiliyoruz. Bu kameraları evini ziyaret ettiğimiz şahısları suçüstü yakalamak için kuruyor, bu sayede görevleri rahatlıkla tamamlayabiliyoruz. Suçlu bir kişiyi polise teslim ettiysek, dairesinden geri kalanları kullanmamız gerekiyor. Bu noktada daireye yeni kiracı alabiliyoruz.
Fakat ne hikmetse bu apartmana gelen her karakterin bir sorunu bulunuyor ki aslında bu bir noktada oyunun en büyük sıkıntısı. Düzenli olarak aynı apartman üzerinde gezinmek, her geleni baştan aşağıya tanımaya çalışmak ve sonrasında benzeri işlemleri yapmak biraz can sıkıyor.
Beholder kesinlikle vurgu yapmaya çalıştığı dünyayı harika şekilde oyuncuya yansıtıyor ama günün sonunda oyun mekanikleri açısından pek de tatmin edemeyeceğini söylemeliyim.