“Halkın güçlü elleriyle inşa edilen Sovyet anayurdumuz sen çok yaşa! Kızıl bayrağımız sonsuza dek onu görenlere ilham versin! Ayrıca hükümet onaylı Nekro adlı uyuşturucuyu herkes kullansın! Dur bir dakika… Ne?”
Alternatif bir geçmişte, 1980’li yılların Sovyetler Birliğinde geçen yapımda, tıpkı oyunun adında işaret ettiği gibi ülkeye kan ağlatan bir uyuşturucuya karşı dört roman kökenli yoldaşın mücadelesi konu ediliyor.
Sergei, Ivan, Boris ve Natasha, küçük kamplarında yaşam mücadelesi veren, çukur dövüşlerine katılıp karınlarını doyurmaya çalışan dört arkadaştır. Günün birinde kampları biber gazlı, coplu ve kalkanlı polisler tarafından basılınca gözaltına alınırlar. Dört yoldaş laboratuvar gibi bir yere götürülür ve burada nekro adlı verilen uyuşturucuya maruz bırakılır. Kendilerine geldiklerinde ise ne kadardır o ürkünç laboratuvarda olduklarını bilmezler. Derken kemik kırarak ve bolca kan akıtarak oradan kaçarlar. Sonrasında fark ederler ki nekro denilen illet tüm anayurdu sarmıştır. Akıllarında ise tek bir düşünce vardır: Bunu onlara yapanlardan feci şekilde intikam almak! Fakat bu hiç de kolay olmayacaktır çünkü içlerindeki canavarla da mücadele etmek zorundadırlar.
Dört karakterden birisini seçerek veya ister arkadaşlarınızla, ister bilgisayarla aynı ekranda dört kişiye kadar beraber oynayabileceğiniz karakterlerin her birinin özellikleri değişkenlik gösteriyor. Örneğin Sergei daha yükseğe zıplayabiliyorken Ivan daha güçlü gibi. Gerçi karakterlerin fiziksel özelliklerinin oynanışı etkilediğini pek söyleyemem. Oyunun giriş bölümü alıştırma olduğu için doğrudan atlayabilme imkanına da sahipsiniz ama bunu size önermem. Nedeni ise oyunun kontrollerinin oyunun en can sıkıcı noktası olması.
Öncelikle ayarlardan tuşları ayarlamanızı tavsiye ederim çünkü oyunun kendi atadığı tuşlar oynamaya müsait değil. Akabinde alıştırma bölümü ise hakimiyet kurun ki ilerledikçe değişiklik gösteren düşman çeşidine karşı sıkıntı yaşamayın. Yayınlanan 1.0.1 güncellemesi ile birçok sorun giderilse de siz tuşlara ayar çekmeyi ihmal etmeyin.
Unity kullanılarak hazırlanan retro grafikler göz dolduruyor. Hem eskilere götürüyorlar hem de detay seviyesi bakımından tatminkarlar. Sokaklar, hapishaneler, lüks kulüpler olsun hepsi bulunduğunuz yerin havasını fazlası ile yansıtıyor. Elbette çarpık suratlı psikopat karakterlerin de oyuna etkisi büyük. Zaten nekro bağımlısı olmuş kan ağlayan bir ülkede normal insan mı kalır?
Yapımdaki müziklerin de herhangi bir kusuru yok. Hem o kadar pataklama ve patlayan beyin sesinden açıkçası pek dikkatinizi çekmiyor. Yapıma seslendirme koyma gereği duyulmamış. Onun yerine hikaye ve konuşmalar baloncuk şekilde bizlere aktarılıyor.
Mother Russia Bleeds, soldan sağa ilerlediğimiz klasik bir “beat’em up” oyunu. Türdeşlerinden farklı olarak barındırdığı şiddet onu ön plana çıkarıyor. Kimileri için bu kadar şiddet gereksizken şahsen ben oldukça beğendiğimi söylemek isterim. Dövdükçe rakibinizin elbiselerinin parçalanması, ağzının gözünün dağılması, envai çeşit sopadan silaha birçok nesne kullanabilmeniz ve litrelerce akan kan açıkçası ayrı bir tat katmış. Sağlık ve öfke patlaması için kullanabileceğiniz nekroları öldürdüğünüz insanların bedenlerinden alıyorsunuz.
Final bölümünde yapacağınız bir hamleye göre çift sona (iyi ve kötü) sahip olan Mother Russia Bleeds birkaç saatliğine de olsa eğlenceli vakit geçirmenize olanak sağlıyor. Oyunu ilk açtığınızda garip tuş atamalarının sizi oyundan soğutmasına izin vermezseniz stres atabileceğiniz bol kanlı bir deneyim sizleri bekliyor olacak.
Rafet Kaan Moral