James Gunn’ın başarılı yönetimiyle beyaz perdeye kazandırılan bir başka çizgi roman serisi de Guardians of the Galaxy olmuştu.
Karakterlerin dünya çapında çokça tanınmaması sebebiyle, filmin de korkusuz bir dili olmuştu. Bu yüzden karakterlere hızlıca ısınabildik.
Açıkçası film çıkana kadar bu ekipten benim de haberim yoktu. Renkli anlatımı, hafif space opera tadıyla birlikte Guardians of the Galaxy belki de en iyi çizgi roman uyarlamaları arasında yerini alıyor. Aynı şeyi geçtiğimiz haftalarda vizyona giren ikinci filmi için de söyleyebiliriz. Bu noktada hem yönetmeni hem de oyuncuları alkışlamak gerekiyor.
Ancak şu anki konumuz Telltale Games’in hayata geçirdiği Guardians of the Galaxy serisi ve beş bölümün ilki olan Tangled Up in Blue.
Garip Bir Heyecan
Oyun, bir Telltale dizisinden beklemediğim şekilde hızlı bir biçimde giriş yaptı. Arka fonda efsanevi grup The Buzzcocks’un, Why Can’t I Touch It parçası çalarken önce Milano gemisiyle, sonra da içerisindeki mürettebatla tanışıyoruz. Ensemizde bağıran ayı gibi gemilerden kaçmaya çalışırken Nova Corps. İle yaptığımız anlaşmayla Thanos’un inmiş olduğu bir gezegene çakılıyoruz!
Şimdi bana bu kadar heyecan, bu kadar aksiyon verirsen ben oyunun geri kalanında aynı tempoyu beklerim. Telltale hiçbir zaman aksiyonu bol oyunlarla tanınmadı. Diyalogları kuvvetli, dramı bol oyunlarla bizi tokatlamışlardı. Guardians of the Galaxy ise ne yazık ki biraz sınıfta kalıyor.
İlk başta karakter modellemelerinden kendinizi bir garip hissediyorsunuz. Aralarında filmdeki karaktere en çok benzeyen karakter Rocket Racoon. O da zaten farklı bir modelde tasarlanamayacağı için aynı gözüküyor. Groot, Star-lord, Drax ve Gamora’yı sinema filmindeki gibi görmeyi bekliyorsanız çok yanılıyorsunuz çünkü modeller, çizgi roman serisinden kopyalanmış. Sanıyorum bunun arkasında Marvel’ın telif vermemesi gibi neden yatıyor olabilir. Çok fazla çomak sokmayacağım.
Heyecan ve garipseme ile geçen ilk on dakikalık sürecin ardından, hikaye bir anda vites düşürmeye başlıyor ama bunu hissettirerek yapıyor. Yani o ilk on dakika içerisinde aksiyon yaşayıp bir de üzerine Thanos’u pataklayınca, insan bir şaşırıyor.
Seni Gidi Yaramaz Star-lord
İlk bölüm itibariyle karakterlerle olan etkileşim biraz kısıtlı. Mesela ben karakterlerle yeteri kadar vakit geçiremediğimi hissettim. Diyaloglar yetersiz ve yetkisiz gibi gözüküyordu. Fikirlerini değiştirmeye yönelik seçeneklerde bile yine aynı telden çalmaya devam ettiklerini gördüm. Hadi, dedim belki de ilerleyen bölümlere altyapı hazırlıyorlardır. Bu seferlik affediyorum sizi.
Telltale Games’in bir başka alameti farikası ise oyunun ortasında ortaya çıkan yol ayrımı. Bu mekaniği elbette Guardians of the Galaxy içerisinde de kullanıyorlar. Çok kesin bir çizgiyle ayrılmasının sebebinin yine ilerleyen bölümlere altyapı hazırladığı düşüncesi içerisindeyim. Ya da biraz kendimi kandırıyorum.
İlk bölüm itibariyle ağzımda kekremsi bir tat bıraktığı için şaşkınım. Firmadan daha iyisini beklerdim. Böylesine dolu dolu bir evrene sahip çizgi roman için çok fazla dar alanda kalmışlar. Thanos ile dövüş sırasında tüm ekip üyelerini ayrı ayrı kontrol etmek keyifliydi ama sinematik ögenin fazla kullanılması sebebiyle benim çok fazla bir etkim yok gibi hissetmeye başladım.
Umarım ilk bölümün ortalama seviyesinin oyuncuları yorduğunun farkına varırlar da diğer bölümler piyasaya peşi sıra çıkmadan önce onlara bir cila çekerler.
Özay Şen
https://twitter.com/ekvatortilkisi