2010 yılında, yani tam üç yıl önce çıkmış bir oyunu neden bu kadar geç, yeniden piyasaya sürmek ister bir firma, anlamıyorum ama bir bildikleri vardır diyorum. Aynı oyunu daha iyi grafiklere kavuşturmak, tüm DLC’leri içine koymak ve PC sahiplerini mutlu etmek, bir kâr amacı olabilir mi? (Yok canım, öyle kötü düşünme. – Şefik) Neyse, bunlar bizi ilgilendirmez; sonuçta üç yıl önce oynadığımız Castlevania, Reverie ve Resurrection DLC’leriyle birlikte yeniden karşımızda ve bize de oynamak düşüyor.
Öncelikle şunu belirtmek gerekiyor; bu oyun eski Castlevania’lar gibi gizliliklerin ve sürprizlerin bolca bulunduğu bir oyun değil. Daha çok God of War’dan esinlenen ve aksiyonu ön plana çıkaran bir oyunla karşı karşıyasınız. Başrolde, karısı Marie karanlık güçler tarafından öldürülmüş bir Brotherhood of Light üyesi, Gabriel Belmont bulunuyor. Gabriel çok sağlam bir dövüşçü ve karanlık güçler onun için sadece yok edilmesi gereken bir unsur. Hem karısının intikamını almak, hem de onu yeniden canlandırmak üzere harekete geçen Gabriel, üç tane Gölge Lordu’nu öldürüp onların kalıntılarından Tanrı’nın Maskesi’ni yaratmayı umut ediyor ve başlıyor yolculuğuna.
Gabriel elindeki kamçı benzeri silahıyla sağlam kombolara imza atıyor, güzel dövüşüyor. Seviye atladıkça elbette ki yeni hareketler ve güçler ekleniyor envanterine ve karşısına çıkan bir ton yaratığa kolaylıkla karşı koyuyor. Boss’lar ise bu oyunun yine parlayan yıldızı çünkü bazıları o kadar büyük ki onları yenmek bir bulmacaya, bir platform oyununa dönüyor. (Shadow of the Colossus gibi.) (Ne oyundu be… – Şefik)
Oynanış hala eski keyfini koruyor lakin bu oyunu klavyeyle oynamaya çalışırsanız, iki parmağınız birbirine dolanıp bir daha açılmayabilir. Meğer gamepad ne ulvi bir buluşmuş… Gerçekten çok çabaladım, çok debelendim ama klavye kontrollerine alışamadım. Bir yerlerden bir Xbox 360 gamepad’i bulabiliyorsanız, oyunu bu şekilde oynamanızı tavsiye ederim. (Zaten bence her PC oyuncusunda bu gamepad’den olmalı.) (Bende var. – Şefik)
Oyunun PC versiyonunda elbette ki grafikler çok daha güzel ama o kadar da değil. Yani üç yıl boyunca bu konu üzerinde uğraşılmadığı çok net bir şekilde belli oluyor. Çözünürlük, detaylar ve fps elbette ki konsollara göre daha iyi, birçok ayarı değiştirmemize izin veriliyor ama yine de göz kamaştıran bir görselliğe ulaşamıyorsunuz.
Oyunu bir kez tamamladıktan sonra da Reverie DLC’sine devam edebiliyorsunuz. Daha çok bulmacalarla süslü olan bu DLC, bizi Laura’yla buluşturuyor. Bu vampir hanımefendi, “Forgotten One” adında yeni bir tehlikenin varlığından bizi haberdar ediyor ve bu varlığı “Resurrection” adındaki ikinci DLC’de sağlam bir şekilde kovalıyor, sonunda da Gabriel’ın hikâyesini tam anlamıyla tamamlıyoruz.
Aslına bakarsanız oyun bu geçen üç yılda eskimemiş. Yani yeni bir oyun olarak tanıtılsa hiç şüphe etmeden açıp oynarız. Siz de eğer oyunu konsollarda tecrübe etmediyseniz ve sağlam bir aksiyon oyunu arıyorsanız, Lords of Shadow’un bu Ultimate Edition’ını deneyebilirsiniz.