No Man’s Sky seneler önce duyurulduğunda hayal kurmak için güzel vakitlerdi.
O sıralarda derginin editörlüğünü yapıyordum ve henüz yıllanmamıştım, Elite Dangerous aklımızı başımızdan almıştı ve Star Citizen da üç seneye, olmadı dört seneye çıkarmış gibi geliyordu. No Man’s Sky adında bir oyun ile çıkagelen bu genç ekibi aramızda ilk keşfeden ise LEVEL Dergisi‘nin şimdiki YİM’i Cem Şancı oldu.
Sean Murray acayip vaatler, bu vaatlere eşlik eden cennetten çıkma görüntüler ve öyle bir tutkuyla oyunu anlatmıştı ki, “gelmiş geçmiş en iyi oyunu yapacağız” dese bile itiraz etmezdik, öyle diyeyim. Oyun önce ertelendi, sonra bazı özelliklerinin kırpılacağı söylendi ve nihayetinde çıktığında da bayağı indie bir macera oyunu tadında, içerikten pek yoksun ancak gelişim potansiyeli muazzam bir yapım olarak ciddi bir lince maruz kaldı.
Eksiklerine rağmen oyuna inanan ve LEVEL #236‘da kapak yapan bizler de LEVEL tarihinin en ağır linçlerinden birine uğradık, yayıncılıktan anlamamakla itham edildik, sonunda sıkıntıdan ofiste oturup bütün gün çay içtik.
Hatırlıyorum, o sayının satış rakamları da pek “meh” gelmişti. Yani, Hello Games‘e inanan pek fazla kişi yoktu ortalıkta ve tüm LEVEL kariyerimin en mutlu olduğum işlerinden biri de bugün hakkıyla göklere çıkarttığımız bu oyunu, incelemeleri yayınlanmış ve puanları düşük gelmişken bile potansiyeline inanarak kapağa taşımış olmak…
Sekiz sene ileri sarıyoruz
Evet, hikayeyi biliyorsunuz. Oyun sekiz sene sonra “mostly negative” ile başladığı Steam yolculuğunda sekiz sene sonra “very positive” noktasına gelmeyi başardı. Hello Games üniversitelerde ders diye anlatılacak bir işin altına imza attı gözümüzün önünde. Şirket çalışanlarından her birinin kariyerini zaten uçurdu bu yolculuk ama esas torunlara anlatacakları hikayeler, bize okutacakları anılar var, işte onlar daha bir kıymetli.
Ben okuduğum pek çok yorumda “oyunun bu hale gelmesi sekiz sene sürdü” babında şeyler gördüğümden belirtmek isterim ki oyun daha ikinci ana güncelleme diyebileceğimiz Path Finder’dan itibaren bugün gelebileceği yerin sinyallerini vermişti.
İlk kez orada yüzümüz güldü, Hello Games’e insanlar ilk kez o sıralarda inanmaya başladı ve ekip de bir daha arkasına bakmadı zaten.
Next güncellemesi çıktığında (Ağustos 2018, oyun iki yaşında) oyun artık vadettiği noktaya o kadar yaklaşmıştı ki, Cem Şancı yeni bir inceleme yazısı hazırlamıştı LEVEL Dergisi için. Daha sonrasında da her büyük güncellemede bunu yeniledik, iyi de ettik. Oyun bir anda hortlayıp bugünkü haline gelmedi. Günden güne, ince ince işlendi yapımcıları tarafından.
Kötü adamlık yapmak
Yani, “yarım oyun çıkardılar, tabii ki eleştiririz!” demek işin kolay, sevimsiz kısmı. Sean Murray ve ekibi şu an geldikleri noktada o aklımızı alan videoda vaat ettiklerinin çok daha fazlasını gerçekleştirmiş durumdalar ve bunu yapabileceklerini de aslında sadece birkaç ay içerisinde göstermişlerdi.
Bazen No Man’s Sky için orada burada “tarihin en iyi oyunu!” diye şakalaşıyorum arkadaşlarla ama inanın bu çok önemli değil.
Oyuncular olarak, gözlerimizin önünde şekillenen çok güzel bir hikayeye tanık olduk, umuyoruz ki bundan bazı dersler de aldık. Belki artık gerçekten güzel bir şeyler için çaba gösteren yapımcıları cesaretlendirir, risk alanları biraz hoş görür, her sene xcopy yenisi çıkan, dört saatlik hikayeye sahip, 70$’lık malum FPS serimizi göklere çıkartırken S.T.A.L.K.E.R. 2 gibi güzide yapımları, düzeltilebilecek teknik sorunları var diye yerin dibine gömmeyiz.