H.P. Lovecraft’ın Cthulhu Mitosu, bugüne kadar birçok şarkıya, filme ve oyuna esin kaynağı oldu. Ancak bugüne kadarki hiçbir uyarlamada siberpunk ve Cthulhu Mitosu bir araya gelmemişti. Magrunner: Dark Pulse, birinci şahıs kamera açısından bunun gerçekleştiren bir bulmaca oyunu olarak karşımıza çıkıyor. Valve’ın Portal’ının başarısının ardından Portal benzeri oyunların ortaya çıkması kaçınılmazdı. Neyse ki oyuncuların şansına birer “kopya” olmaktan öteye gidemeyen yapımların yerine “başarılı” olarak adlandırabileceğimiz oyunlar piyasa çıktı. Magrunner: Dark Pulse da bu başarılı yapımlar arasında yer alıyor.
Oyundaki karakterimiz, Dax Ward, annesini ve babasını küçükken kaybetmiş, altı kollu bir bilgisayar korsanı ve bilim adamı olan yakın aile dostu mutant Gamaji tarafından yetiştirilmiş. Dax, aile mirası zekâsı ve Gamaji’nin yoğun ilgisi ile çok önemli icatların altına imza atmış. Dax’ın bu başarısı ve manyetizma alanındaki bilgisi, Gruckezber Şirketi’nin de gözünden kaçmıyor ve şirket onu uzay araştırmaları için seçilecek yedi gönüllüden biri yaparak onurlandırıyor. Gruckezber Şirketi, manyetizmayı kullanarak yenilenebilir bir enerji kaynağı icat etmiştir ve bu yenilenebilir enerji kaynağını uzayın keşfini başlatacak hamle olarak görmektedir. Ayrıca şirket, uzaya göndereceği Magrunnerlar’ın (Manyetizma koşucuları da diyebiliriz), üst düzeyde manyetizma bilgisine sahip olmalarını istemektedir. Bu yüzden gönüllüler uzaydaki görevlerinden önce şirketin özel olarak yaptırdığı tesislerde bir teste tabi tutulurlar. Birbirinden zor manyetizma bulmacaları içeren odalara ayrılmış bu tesis adeta yedi Magrunner’ın farklı noktalardan çıkışa ulaşmaya çalışacakları bir labirenttir. Dax bu testi başarıyla geçebilmek için Gamaji ile birlikte ürettikleri eldivene güvenmektedir. Bu eldivenle cisimleri manyetik olarak yükleyebilir ya da yüklerini değiştirebilirsiniz. Oyuna öğretici sayılabilecek, zor olmayan birkaç bulmacadan sonra iyice alışıyorsunuz.
Alışmanızla beraber de oyun sıkıcı bir hal almaya başlıyor çünkü aynı renk tonuna sahip benzer odalarda bulmacalar çözmenin pek bir eğlencesi yok. İşte tam da böyle düşünmeye başladığınızda diğer Magrunnerlar’dan birinin insan – balık kırması bir yaratık tarafından kemirilmeye başlandığını görüyorsunuz. Dax’ın kendini kaybetmesi ve sonrasında gördüğü hayaller de oyunun seyrini bir hayli değişiyor.
Bereketli Unreal Engine 3 motorundan gücünü alan oyun, şimdiye kadar hiçbir bulmaca oyununda bulunmayan gerginliği vadediyor. Peki, başarabiliyor mu? Kaliteli seslendirmeleri ve gerilim dolu müzikleriyle Cthulhu’nun nefesini ensenizde hissederken başaramadığı ihtimali aklınıza gelmiyor. Buna rağmen oyunun çok yüksek bir puan alamamasının birkaç nedeni var. Bu nedenlerden ilki, yapımcılar manyetizma üzerine kurulmuş oynanışa rağmen “zıt kutuplar birbirini iter ve eş kutuplar birbirini çeker” diyerek bir ters köşeyle işe başlamış. Bu da yetmezmiş gibi uzun sürebilen yükleme ekranlarıyla oyun zevkini biraz daha baltalamışlar. Hikâye konusunda da sadece sırtlarını Cthulhu’ya dayamakla yetinmişler. Bütün bunlara rağmen benzerlerinden ayrılmayı başaran bu yapımın başarılı olmasını engelleyememişler.
Bu arada oyuna başlamadan önce Metallica’nın Ride the Lightning albümünden dinlenecek bir doz The Call of Ktulu ile oyun zevkinizi arttırabilirsiniz. Madem ortada bir çağrı var, “davete icabet adettendir” diyor ve sizleri Cthulhu’yu bekletmemeye çağırıyorum.