Bu oyunun adını internette arattığınız zaman karşınıza çıkan en alakalı sonuç, Andrew W.K.’nın ilk albümü olan “I Get Wet”de yer alan bir şarkı olacaktır. “I get wet when I know that you’re dying” şeklinde sözlere sahip olan şarkı, aslında oyunumuz olan Party Hard ile çok da alakasız değil. Aslında bu şarkıyı dinleyip (Ki dinleyin sağlam şarkıdır.) sözlerini de baştan aşağıya okuduğunuz zaman, oyunla baya alakası olduğunu göreceksiniz. Hatta ve hatta konu hakkında biraz araştırma yaparsanız karşınıza çok ilginç sonuçlar çıkacağını garanti ediyorum. Neyse efendim oyunumuz gerçekten Party Hard konusu üzerine kurulu. Fakat burada değinilmek istenen eğlencenin türü, düşündüğünüzden birazcık farklı… Nasıl mı? E biz seri katiliz de ondan.
Yüzü maskeli bir seri katili canlandırdığımız oyunda, kalabalık partilere dalıp etraftaki herkesi öldürmeye çalışıyoruz. Yani oyunun yegâne amacı birilerini öldürmek! Tabii etrafta türlü türlü insan olduğundan mütevellit, kimse maskemize aldırış etmiyor. Eh, zaten kimliği ele vermiyoruz, e bir de etrafta herkes Party Hard modeli takılıyor. Hal böyle olunca bize de etrafta usulca can almak düşüyor. Her ne kadar oyunun geneline hitap eden müzik “dıp tıs dıp tıs” model olsa da aslında Party Hard ziyadesiyle yavaş bir yapım.
İlk bölümden son bölüme kadar sırası ile birbirinden farklı ortamda bulunuyoruz. Her haritanın kendisine has bir özelliği olduğu gibi, her yeniden başladığımız hartada farklı etkileşim noktaları ile karşılaşıyoruz. Misal, oyuna başladınız ve ilk evin ortasında bulunan yemeği zehirleyebiliyorsunuz. Hah, işte bu yemek aynı haritayı ikinci deneyişinizde burada bulunmayabilir. Açıkçası her denemede yeni etkileşim noktaları ile oyunu deneyim etmek kesinlikle büyük bir artı. Fakat bazı noktalar diğerlerine göre çok daha fazla insanı tek seferde ortadan kaldırmamıza yardımcı olduğu için açık ara daha iyi.
Peki, bizim olayımız ne? İlk hedefimiz parti atmosferini iyi tanımak. Etrafta bolca sevişen, kusan, kendisini kötü hisseden ve düzenli olarak yer değiştiren insan bulunuyor. Öncelikle hangi moddaki insanların nasıl davrandıklarını ve bu davranışlarının ne kadar sürdüğünü görmek gerekiyor. Ancak bu hesaplardan sonra öldürme işine geçebiliriz. Öldürme kısmı çok kolay. Tek tuş ile insanları anında öldürebiliyoruz. Tamam, öldürdük ama işte birisi bizi görür ya da bizden şüphelenirse anında polisi arıyor. Bu arama sonucunda kafamızda bir defa kelepçe resmi belirdiği zaman sonumuz hüsran oluyor. O polisten kaçış yok yani. Bu korkunç senaryo ile karşılaşmamak için işimizi düzgün şekilde halletmemiz gerekiyor. Öldürdüğümüz şahsın cesedini kaldırıp, yakında bulunan bir buzluğa ya da çöp kutusuna atmak etrafı temizlemek için yapabileceğimiz en iddialı hareketler arasında yer alıyor. Ayrıca belirli miktarda insan öldürüp haritayı temizledikten sonra, cesetleri haritanın ücra köşelerine koyarak da diğer insanların ortalığı velveleye vermesini engelleyebiliyoruz.
Karakterimiz dilediği zaman dans edebiliyor ama danslarımız her zaman iyi karşılanmıyor. Hatta çok fazla ortamdan kovulduğumu da belirtmek isterim. Tabii her şeyin sorumlusu biz olmuyoruz. Bazen etraftaki iki insan kavga ederek birbirlerine zarar verebiliyor ya da evin bir odasında uyuşturucu satışı yapan çeteleri, bildiğiniz SWAT ekibi basabiliyor. Party Hard garip bir şekilde sürekli dinamik ve her daim beni şaşırtmayı başaran bir oyun oldu. Bölümlerde ilerledikçe çok daha fantastik olayla karşılaşmış olmam da cabası. Tek sıkıntım, tüm haritadaki karakterleri öldürmenin çok fazla vakit alması oldu. Yani bazen gerçekten bayıyor, demedi demeyin.
Onun haricinde uzun süredir karşıma çıkan birçok oyundan iyi ve kesinlikle farklı bir yapım.
Ertuğrul Süngü